Oleh: MUHAMMAD ALIAS
Sumber: Utusan Malaysia 4 April 2007
MINGGU lalu ramai pelajar junior sekolah tinggi seluruh Amerika Syarikat (termasuk anak penulis) mendapat jemputan mengikuti seminar di beberapa buah universiti terkemuka di seluruh Amerika Syarikat (AS).
Pelajar-pelajar yang dijemput terdiri daripada mereka yang bercadang memasuki kolej perubatan.
Tujuan utama seminar adalah untuk mendedahkan para pelajar kepada kolej perubatan, kurikulum yang akan dipelajari dan paling penting dugaan-dugaan yang bakal dihadapi.
Badan yang menganjurkan seminar terletak di Washington DC. Sebagai satu badan tidak berasaskan keuntungan, bayaran dikenakan ke atas pelajar yang mengambil bahagian.
Meskipun begitu, usaha-usaha badan ini amat luar biasa sekali. Pelajar-pelajar yang terpilih adalah berdasarkan pencapaian mereka dalam mata pelajaran. Maklumat-maklumat mengenai pelajar-pelajar ini diperoleh dari sekolah-sekolah, keputusan peperiksaan di peringkat negeri dan nasional, pelajar-pelajar yang mendapat sijil penghargaan pelajaran dan sumber-sumber lain.
Jelaslah keupayaan badan ini mengawasi jutaan pelajar sekolah tinggi seluruh AS adalah menakjubkan.
Seminar seumpama ini dikira penting kerana memasuki kolej perubatan adalah amat sukar sekali. Pelajar-pelajar yang dipilih merupakan yang terbaik. Ramai yang memohon tetapi ramai juga yang kecewa. Dianggarkan cuma 30 peratus daripada pemohon diterima memasuki kolej perubatan setiap tahun. Untuk menjadi doktor bukanlah mudah.
Mengikut sistem pelajaran California, setiap pelajar yang ingin memasuki kolej perubatan hendaklah mempunyai ijazah pertama terlebih dahulu. Selepas itu mereka memasuki sekolah perubatan selama lima tahun termasuk housemanship. Jadi sebelum dipanggil doktor setiap pelajar mesti belajar selama sembilan tahun di universiti.
Sungguhpun begitu, sistem ini berlainan antara sebuah negeri dengan negeri yang lain.
Perbelanjaan di kolej perubatan juga dikira tinggi. Bagi rakyat Amerika mereka boleh mendapat biasiswa atau pinjaman.
Namun pelaburan ini menerima pulangan yang cukup lumayan. Doktor merupakan antara kerjaya yang menerima gaji tertinggi di AS. Dalam beberapa tahun sahaja boleh jadi jutawan khususnya doktor pakar.
Tetapi risikonya amat tinggi. Saman menyaman merupakan perkara biasa. Kalau tersilap sedikit pesakit boleh menyaman doktor. Pampasan berjuta-juta. Silap-silap boleh jadi muflis. Lantaran itu mereka terpaksa berhati-hati ketika menjalankan tugas.
Bercakap fasal kolej perubatan diperhatikan sejak beberapa tahun ini Malaysia telah mengiktiraf ijazah perubatan luar termasuk negara-negara bekas komunis Eropah Timur. Terkini ialah Poland.
Sebagai rakyat biasa, penulis tertanya-tanya kenapa Malaysia begitu mudah mengiktiraf kolej-kolej perubatan dari negara-negara dunia ketiga sedangkan mutu kolej-kolej perubatan ini dikira meragukan. Seperti mana yang berlaku di Ukraine. Apakah faktor utama kerana kos pengajian di negara-negara yang dahulunya menjadi tumpuan pelajar Malaysia meningkat begitu tinggi hinggakan penaja (kerajaan dan separuh kerajaan) tidak lagi mampu menghantar pelajar-pelajarnya? Apakah kos merupakan satu-satunya faktor?
Kriteria
Kriteria utama memilih sesebuah universiti di luar negara kerana taraf yang tinggi. Ijazah perubatan diiktiraf oleh negara-negara maju. Pencapaiannya dalam penyelidikan dan paling penting kemampuan ilmu-ilmu yang dipelajari diamalkan di Malaysia.
Kalau tidak lebih baik pelajar-pelajar tajaan ini dihantar ke kolej-kolej perubatan dalam negara termasuk kolej swasta. Adalah lebih mudah mengawasi kolej-kolej perubatan dalam negara dibandingkan dengan di luar khususnya di negara-negara yang taraf ekonomi adalah rendah.
Agak pelik ketika Malaysia menggalakkan pelajar-pelajar asing datang belajar di Malaysia, pelajar-pelajar Malaysia pula belajar di negara-negara yang mutu pelajarannya masih dipertikaikan.
Sepatutnya kos pengajian dan kos hidup yang murah sahaja tidak boleh dijadikan kayu pengukur. Pertengahan tahun 1980-an penulis bertugas di sebuah negara komunis Eropah Timur. Kemudahan perubatan amat buruk hingga kerajaan membenarkan kakitangan kedutaan mendapat rawatan perubatan di Eropah Barat ataupun di Malaysia.
Ramai pelajar asing terutama dari negara-negara Timur Tengah belajar di kolej-kolej perubatan di negara tersebut kerana gagal ke negara-negara lain yang lebih maju.
Menurut ceritanya ramai yang lulus melalui pintu belakang.
Mungkin keadaan telah banyak berubah. Tetapi terdapat negara-negara Eropah Timur yang ekonominya masih belum pulih meskipun setelah 17 tahun bebas daripada pemerintahan komunis. Dikhuatiri kolej-kolej perubatan tidak dapat menyediakan peralatan moden di samping pensyarah-pensyarah yang berkualiti.
Peliknya hingga ke hari ini Malaysia masih belum menghantar para pelajar untuk belajar di kolej-kolej perubatan AS. Alasannya kerana pengajian perubatan di negara itu terlalu lama.
Meskipun begitu, ramai rakyat Malaysia mendapat rawatan perubatan di AS.
Persoalannya adakah Malaysia mementingkan taraf perubatan, tempoh pengajian atau kos semata-mata. Memang kalau kos rendah yang menjadi kriteria eloklah hantar ke negara-negara ketiga yang murah tetapi taraf yang rendah juga.