Pelajaran daripada pengalaman Majlis Perbandaran Klang

Oleh: Zin Mahmud (WARTAWAN UTUSAN)
Sumber: Utusan Malaysia 25 November 2006


KETIKA merenung gambar gerai DZ Satay House di Pandamaran, Selangor yang dirobohkan tiba-tiba muncul perasaan sayang kepada negara.

Berbangga rasanya menjadi rakyat Malaysia kerana walaupun negara ini diletakkan pada tangga 81 Indeks Demokrasi yang disediakan oleh Unit Perisikan Ekonomi (EIU) berpusat di London, tetapi Malaysia masih merupakan negara yang mampu beroperasi menurut lunas-lunas kesedaran etika.

Tanpa kesedaran etika, mungkin gerai itu terus wujud dan mereka yang berasa perkara itu salah hanya mampu mengeluh kerana tidak dapat mengubah keadaan.

Memang banyak perkara yang tidak betul berlaku di merata-rata tempat. Untuk memperbetulkan sesuatu perkara, ia memerlukan bukan saja kesungguhan dan keberanian tetapi kerjasama daripada pelbagai pihak.

Banyak pihak yang menyatakan pembetulan yang berlaku di Majlis Perbandaran Klang (MPK) itu tidak mungkin terjadi jika media tidak berperanan.

Tetapi kalau media saja yang berperanan sedangkan banyak pihak berdegil, malah berusaha melawan media itu kembali, maka perubahan tidak akan berlaku.

Asasnya ialah kesedaran etika di kalangan masyarakat. Hakikatnya kesedaran etika itu wujud. Sebab itu, apabila isu ini mula timbul, umumnya masyarakat menerima dan mengaku kesalahan yang berlaku.

Malah banyak pihak, termasuk dalam kerajaan sendiri yang memberi kerjasama dengan media hingga pembetulan dapat dilakukan.

Bayangkan kalau pihak-pihak itu tidak memberi kerjasama, media pun tidak dapat mendatangkan kesan. Ia seolah-olah seperti anjing menyalak bukit.

Justeru, sebarang kejayaan bagi membetulkan perkara-perkara salah tidak terletak semata-mata kepada media, tetapi merupakan kejayaan bersama rakyat.

Akhbar hanya mencerminkan hati budi rakyat. Kuasa sebenar adalah pada rakyat. Kerajaan pula merupakan individu-individu yang diberi kuasa melalui proses dan prosedur dalam jentera pentadbiran.

Dalam hal kes di Klang itu, bukan saja berlaku pembabitan rakyat, tetapi juga adanya pengaruh daripada istana. Tentunya ia mendatangkan perbezaan.

Dalam membetulkan keadaan yang salah, penyelesaian di Klang itu tidaklah mudah. Terdapat banyak halangan. Daripada pihak parti umpamanya yang berasa mereka tidak dihormati.

Begitu juga timbul dimensi perkauman. Bagaimanapun, kesalahan tidak mengenal parti atau kaum. Mana-mana individu dari apa-apa parti dan kaum tidak terlepas daripada melakukan kesalahan. Semua pasti setuju bahawa tidak ada parti yang maksum, begitu juga dengan kaum.

Jadi, tidak timbul bagi mana-mana pihak untuk membela sesuatu golongan hanya kerana parti atau kaum. Kesedaran etika menyatakan bahawa korupsi, kronisme, kolusi dan nepotisme tetap tidak wajar diamalkan. Walaupun cuba dijustifikasi, tetapi nun jauh di sudut hati mereka yang sedar terhadap etika akan menyatakan bahawa ia tetap salah.

Contohnya kalau prosedur dan peraturan membenarkan sesuatu perbuatan yang jelas melanggar etika, maka ia tetap dipandang serong.

Tentulah tidak patut kalau suami isteri, anak beranak dan adik-beradik duduk dalam suatu mesyuarat bagi menentukan perkara-perkara awam.

Hakikatnya ialah wang awam sama ada di peringkat Kerajaan Persekutuan, negeri dan tempatan, ia adalah milik orang awam. Mereka yang bertanggungjawab menentukan nasib sesuatu dana hanyalah membuat keputusan untuk kepentingan awam dan adalah atas asas amanah.

Asasnya ialah apabila seseorang menyertai sesebuah parti politik, ia adalah kerana prinsip perjuangan untuk kebaikan negara dan rakyat. Tetapi umum mengetahui bahawa banyak orang yang tidak bersifat demikian.

Maka itulah perlunya mereka sentiasa diingatkan oleh rakyat, dengan media sebagai jurubicara rakyat. Tapi tanpa kerjasama rakyat, media juga tidak dapat berperanan.

Perkataan rakyat di sini membawa erti yang luas. Ia termasuk juga kakitangan kerajaan yang selain daripada bekerja rajin dan amanah juga perlu memiliki kesedaran etika.

Apa yang berlaku di MPK wajar menjadi iktibar bagi rakyat negara ini, bukan saja bagi pihak berkuasa tempatan (PBT) semata-mata.

Warga majlis tempatan patut aktif mempertahankan hak mereka sebagai pemilik bersama kawasan tempat mereka hidup dan bekerja. Apa saja yang berlaku di kawasan kediaman mereka hanya mencerminkan diri mereka.

Orang ramai tidak wajar putus asa untuk memperbaiki keadaan. Sebarang pendedahan dan kemudian langkah memperbaiki keadaan hanyalah menunjukkan bahawa negara ini mampu untuk terus maju dan menyediakan kehidupan lebih baik dan beretika bagi generasi akan datang.