Menerima hak kebebasan orang lain

Oleh: ZIN MAHMUD (Wartawan Utusan)
Sumber: Utusan Malaysia 21 Januari 2006


Orang Melayu beragama Islam dari segi sejarah dan tradisi berasal dari kampung. Seperti juga banyak masyarakat di dunia baik di Timur mahupun di Barat, iaitu sebelum mereka melalui proses perbandaran.

Nilai-nilai Timur, ditambah pula berasaskan pada budaya pertanian kampung mengutamakan kepentingan kehidupan bermasyarakat dan kolektif. Kepentingan individu terletak di bawah masyarakat. Individu dianggap hanya hidup sebagai sebahagian daripada masyarakat. Hak individu terkandung dalam kehidupan bermasyarakat.

Agama Islam yang dianut orang Melayu mengukuhkan lagi budaya bermasyarakat ini dan institusi yang mengatur kehidupan ini adalah masjid dan surau.

Kehidupan berkolektif ini bermakna anggota masyarakat menolong antara satu sama lain dan ia memberikan kemakmuran kepada kampung berkenaan itu. Bukan itu saja, anggota-anggota masyarakat juga saling tegur-menegur dan menghalang sebarang perbuatan buruk yang menyimpang daripada nilai-nilai yang sudah diterima bersama dengan berasaskan pada agama.

Masyarakat tradisi Melayu mewujudkan keamanan kampung melalui sistem hubungan kolektif dan tidak bergantung pada undang-undang, polis atau penguat kuasa rasmi yang lain. Anggota-anggota masyarakat akan memberi bantuan dalam sebarang bencana, memberi nasihat kepada sebarang salah laku dan menjamin kampung berkenaan bebas daripada maksiat.

Tetapi Putrajaya bukannya kampung. Begitu juga dengan Kelana Jaya dan Bandar Raya Melaka.

Putrajaya adalah sebuah bandar moden lagi bestari yang menjadi pusat pentadbiran Malaysia, sebuah negara majmuk yang warganya terdiri daripada pelbagai penganut agama, kaum, latar belakang dan pemahaman. Malah di kalangan orang Islam yang menjadi majoriti rakyat negara ini, mereka juga mempunyai perbezaan pandangan nilai di antrara satu sama lain.

Maka Putrajaya bukan milik penduduknya, yang rata-rata kakitangan kerajaan, beragama Islam, kaum Melayu dan mempunyai asal-usul kampung dari segala pelosok Malaysia.

Putrajaya adalah milik rakyat Malaysia berbilang kaum, agama, budaya dan fahaman. Malah ia juga milik pengunjung, pelawat dan pelancong bukan saja dari dalam negara, tetapi seluruh dunia.

Bandar ini juga berfungsi bukan atas kerjasama kolektif penduduknya tetapi mengikut sistem yang berasaskan pada undang-undang di mana penguatkuasaannya dilakukan oleh pasukan rasmi negara seperti polis atau pegawai-pegawai penguat kuasa yang menjalankan tugas secara terlatih dan profesional.

Maka apabila sebahagian daripada penduduk Putrajaya dari jemaah salah sebuah suraunya menubuhkan sebuah kumpulan rasmi untuk membuat rondaan dengan tujuan memberi nasihat kepada mereka bagi menghalang maksiat di bandar itu, maka sudah tentu ia mengundang bantahan daripada warga Malaysia yang tidak berkongsi fahaman dengan mereka.

Tidak semua warga Malaysia menerima takrif maksiat yang difaham secara tradisi oleh orang Melayu Islam di negara ini.

Orang bukan Islam tidak dapat menerima nilai yang dipegang oleh orang Islam mengenai hubungan antara lelaki dan perempuan.

Umpamanya, kelakuan menunjukkan kasih sayang di tempat awam yang sudah diterima oleh orang bukan Islam tetapi tidak pula diterima oleh orang Islam.

Malah di kalangan orang Islam pun, nilai sudah mula berubah. Sudah terdapat sebilangan orang Islam yang mengambil sikap toleran kepada tingkah laku bebas sedemikian.

Proses perbandaran dan kemodenan mendorong sebahagian daripada orang Islam untuk menerima tingkah laku seumpama itu. Perubahan nilai sedang berlaku dan semua pihak harus menghormati pandangan dan pegangan golongan lain. Saling hormat-menghormati perlu untuk hidup bersama dalam negara yang dikongsi pelbagai agama dan fahaman.

Putrajaya yang walaupun mempunyai senibina berasaskan tamadun Islam tetapi ia adalah kota Malaysia, milik semua warganegaranya. Bukan itu saja, ia tergolong sebagai kota moden dan berteknologi yang menjadi tumpuan dan perhatian pelancong dalam dan luar negara.